LOGOPEDA

 

 

 Logopeda to specjalista zajmujący się diagnozowaniem, stymulacją rozwoju mowy, profilaktyką oraz terapią wad wymowy i zaburzeń mowy.

Diagnoza logopedyczna

Każdego roku we wrześniu przeprowadzane są przesiewowe badania logopedyczne w klasach pierwszych i wśród uczniów uczęszczających na zajęcia logopedyczne w poprzednim roku szkolnym. Po zdiagnozowaniu u dziecka wad wymowy przekazywana jest pisemna informacja rodzicom o konieczności terapii. Po otrzymaniu informacji Rodzice zainteresowani terapią logopedyczną powinni się dowiedzieć jaką wadę wymowy ma ich dziecko i jak należy ćwiczyć z nim w domu.

 

Jeżeli u dziecka, po uprzednim badaniu logopedycznym, stwierdzono wadę wymowy i uczęszcza ono na terapię logopedyczną, rodzice powinni pamiętać o tym, że skuteczność terapii jest ściśle uzależniona od współpracy rodziców z logopedą. I tylko wówczas, współpraca ta ma rzeczywiście miejsce, gdy dziecko ćwiczy także w domu. Terapia przynosi wtedy właściwe rezultaty.

 

CHARAKTERYSTYKA NAJCZĘŚCIEJ SPOTYKANYCH WAD WYMOWY W WIEKU SZKOLNYM

(plik do pobrania)

 

12 przykazań logopedycznych dla rodziców małych dzieci (wg Leona Kaczmarka)

 

1. Narządy mowy dziecka kształtują się i zaczynają funkcjonować już w życiu płodowym. Są one ogromnie wrażliwe na wszystkie bodźce fizyczne i chemiczne, zarówno sprzyjające jak i szkodliwe.

2. Mowa otoczenia powinna by poprawna. Do dziecka trzeba mówi wolno, dokładnie i wyraźnie, trzeba zaniechać sztucznego spieszczania i używania tzw. języka dziecięcego.

3. Dziecko powinno reagować na aktywność uczuciową i słowną otoczenia. Z początku jest to uśmiech, ruch rączki, przegięcie ciała. Szybko jednak nastąpią reakcje głosowe. Gdy ich brak, trzeba koniecznie zbadać słuch dziecka, gdyż może on by osłabiony.

4. Absolutnie nie wolno krępować dziecka w reagowaniu na aktywność otoczenia.

5. Jeśli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy (rozszczep warg, dziąseł, podniebienia, zniekształcenia w układzie szczęk, uzębienia itp.), powinno się bezwzględnie pójść z nim do lekarza specjalisty: chirurga plastyka, ortodonty.

6. Dziecko leworęczne należy otoczy specjalną opieką. Nie wolno zmuszać go do posługiwania się prawą ręką, gdyż mogą wystąpić zaburzenia mowy.

7. Kiedy dziecko samo zaczyna coraz więcej mówić nie wolno ignorować dziecka poprzez obojętność lub uwagi, bo wówczas dziecko zamyka się w sobie, staje się nieufne.

8. Nie należy hamować żywiołowego pędu do mowy, trzeba wykorzystać ogromny ładunek uczuciowy, jaki dziecko wkłada w mowę.

9. Należy sprawdzać czy kształtowanie się mowy dziecka przebiega zgodnie z normą.

10. Od momentu zdobycia przez dziecko umiejętności mówienia zdaniami nie wolno bezustannie przeszkadzać mu przez ciągłe poprawianie i zmuszanie do poprawnego powtarzania, gdyż dziecko nabawi się kompleksu niższej wartości, straci zaufanie do otoczenia, przestanie mówi.

11. Dziecko trzyletnie monologuje, ale chce też rozmawiać z otoczeniem, zadaje mnóstwo pytań i przepada za opowiadaniami. Nie wolno lekceważyć tych faktów, gdyż pomaga to dziecku w wysławianiu się, w umiejętności wyrażania swych myśli i uczuć.

12. Jeśli mimo wszystko nie udało się zapobiec powstaniu defektów mowy, nie wolno opuszcza rąk. Logopedzi są w stanie pomóc dziecku, o ile rodzice i wychowawcy będą z nimi jak najściślej współpracować.

 

 

 

 

           ćwiczenie pracy języka i warg

           przy pomocy dmuchanych

           mazaków

 

 

 

 

 

 

 

 

zabawa kostkami logopedycznymi

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ćwiczenia  z programem komputerowym "Logopedyczne zabawy"

 

 

 

 

 

 

Drogi rodzicu!

 Jeśli Twoje dziecko ma trudności w uczeniu się czytania i pisania, pamiętaj, że błędy, które popełnia mogą być objawem ryzyka dysleksji.

  A oto mały słowniczek dla Was!

   Dysleksja rozwojowa – to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci i młodzieży o prawidłowym rozwoju umysłowym. Mogą się one ujawniać w kilku postaciach, jako:

  Dysleksja – trudności z czytaniem polegające na zaburzeniu tempa i techniki czytania oraz rozumienia czytanych treści,

  Dysortografia –trudności z opanowaniem poprawnej ortograficznie pisowni (dziecko popełnia błędy ortograficzne, mimo znajomości zasad pisowni),

  Dysgrafia – niski poziom graficzny pisma (brzydkie, koślawe litery, trudności z utrzymaniem się w linijce, nierówne litery w wyrazach),

  Dyskalkulia – problemy w matematyce (kłopoty z pojęciami abstrakcyjnymi, np. pojęciem liczby, wielkości, proporcji).

  Rodzicu! Jeśli coś Cię niepokoi, koniecznie powiedz o tym nauczycielowi Twojego dziecka, logopedzie lub pedagogowi szkolnemu. Oni udzielą wszelkich wyjaśnień w tej sprawie.

 

 Pliki z ćwiczeniami:

 -Ćwiczenia logopedyczne- (ćwicz.1, ćwicz.2, ćwicz.3, ćwicz.4)

 -Ćwiczenia dysleksyjne-   (ćwicz.1, ćwicz.2, ćwicz.3, ćwicz.4, ćwicz.5)